RUSSEUS

RUSSEUS

inter equorum colores, Graece πυῤῥὸς; potiûs quam rufus, Palladius, l. 4. c. 13. Colores (equorum) hi praecipui, badius, aureus, albineus, russus etc. Unde roux Gallicum. Reseum Isidorus perperam scribit Origin. l. 12. c. 1. Vide supra ubi de colore Roseo. Idem Graecis πάρωος, ut videre est apud Philosophum, Hist. l. 9. c. 45. sed πυῤῥὸς magis in usu. Sic in Theocriti Syracusiis, Praxinoe de equo rufo in posteriores pedes assurgente,

Ὀρθὸς ἀνέςτα ὁ πυῤῥὸς, ἰδ᾿ ὡς᾿ ἄγριος κυνοθαρςὴς.

Burrus ut erigitur, quamque ferus est ac protervus.

Inferiores Graeci, cum scriptum apud Latinos ruseum passim invenirent, ῥούςιον quoque dixerunt. Sed et hinc russatam factionem, de qua vide supra, Poetae Graeci citimae aetatis, ῥούςιον appellant, l. 4. Epigramm. ἐις Ἰουλιανὸν ἡνίοχον ῥουςίων, in Iulianum, agitatorem Russatae factionis:

Ἕλκων, μεθέλκων ῥουςίου τὰς ἡνίας᾿

Ἱουλιανὸς οὗτος ἁρμα ῥουςίου

Ε῎χων, ἐνίκα τοὺς ἐναντίους δρόμῳ etc.

Vide Sam. Bochart. Hieroz. Part. prior. l. 2. c. 7. et Salmas. ad Lamprid. in Antonino Diadumeno, c. 2. et Exercitat. Plin. ad Solin. p. 1155. ubi Russeum et Russum antiquis Latinis, idem et Rufum, quod Graecis πυῤῥὸν, hodieque Russum Italis Gallisque dici colorem lureum vel flavum, ait. Interim russeum potius, quam rufum de equis dici, vidimus supra ex Bocharto. Quod vero de Russata factione dictum, non sic accipi debet, quasi ab equorum colore sic esset dicta, panni enim hic color erat. Unde et versis pannis agitâsse Aurigae dicebantur, quum ab unius factionis panno ad alterum transferrentur. Idem, p. 903.